World War III/Polski
| Languages: |  |
 |
 |
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
This page is a Wall Of Text
Please break it up with some images, tables or formatting(e.g. lists, paragraphs, ...)
 |
|
III Wojna Światowa znana również jako Wielka Wojna 2009, lub przez kryptonim PEACE (na amerykańskim froncie) Operation PIG MAC™, była trzecim globalnym konfliktem w Nowym Świecie, między PEACE GC i ATLANTIS następcami sojuszów EDEN i Fortis. Rozpoczęła się 13 lipca 2009 kiedy Francja zaatakowała Kanadę. Większość walk miała miejsce w obrębie Ameryki Północnej zwłaszcza w USA i Kanadzie, aczkolwiek walczono również w Skandynawii i Hiszpanii. Wojna zakończyła sie 19 listopada 2009 wraz z oficjalnym rozwiązaniem PEACE. Skutki są dyskusyjne, PEACE straciło większość terytoriów które częściowo lub w całości podbili przez traktaty pokojowe i udane powstania rozpoczęte przez okupowane państwa ale najważniejsze że kraje PEACE obeszły się bez straty jakichkolwiek terenów które utrzymywali przed wojną. Koniec tej wojny, oznaczony rozwiązaniem PEACE, dał podwaliny IV Wojnie Światowej.
Contents
Tło
10 lipca 2009 Węgry zaatakowały Szkocję w Wielkiej Brytanii i wreszcie podbił region w ramach próbnej wojny między dwoma krajami. Ten ruch był szeroko rozumiany między krajami sojuszu ATLANTIS jako przygotowanie do węgierskiej inwazji na Kanadę lub Norwegię. Premier Wielkiej Brytanii osobiście obiecał że Szkocja nie zostanie użyta przez Węgry podczas inwazji na Kanadę [1].
12 lipca 2009 Indonezja zaatakowała Kyushu w Japonii i japoński prezydent natychmiast się wycofał oddając Indonezji granicę z USA.
Z dala od tych dwóch granic, również graniczące z Kanadą i USA państwa PEACE Francja, Rosja, Portugalia i Meksyk, wraz z wyżej wymienioną trójką aktywowała MPP przeciwko Kanadzie i USA z poprzednich konfliktów.
Najważniejsze fronty
Francja vs Kanada
Francja zaatakowała Nową Szkocję w Kanadzie używając otwartej już wojny i starego MPP otwartego od czasu Operation French Toast 13 lipca 2009, rozpoczynając inwazję na Amerykę Północną. Francji i jej sojusznikom obniżyć mur w Nova Scotia do -450000 aczkolwiek uderzenia Kanady i ich sojuszników ponownie podniosło mur na ziemi niczyjej z 50000. Ostatecznie jednak Francja podbiła N w jednej z największych walk w historii eRepublik [146] i szybko dotarła do Wyspy Księcia Edwarda, którą z łatwością podbiła z powodu braku systemu obrony, jego małej populacji i poneiważ nie był on ważny strategicznie.
Przez kilka następnych dni wiele prownicji i terytoriów trafiło do Francji, wliczając Nova Scotia, Newfoundland and Labrador i Nunavut (w takiej kolejności). Francja wymieniła również region Brittany z Wielką Brytanią, potem to samo zrobiła z Nową Szkocją by zablokować jakiekolwiek kontrataki (USA i Kanada nie miały żadnych otwartych wojen z W. Brytanią, która dopiero co zmieniła stronę). W kolejnej fazie wojny Francja zaatakowała Manitoba, region już opuszczony przez wojska kanadyjskie które zaatakowały Rosjan okupujących regiony w USA kiedy Amerykanie atakowali Francję okupującą Manitoba, wszystko po to by odzyskać inicjatywę w wojnie. Taktyka została odwrócona wraz z odwrotem Rosji z regionów zaatakowanych przez Kanadę i Francję wycofującą się z Manitoba, zwracając się w kierunku żyznego regionu Quebec.
Q został szybko utracona tak samo jak PEI który został wyzwolony w Powstaniu (rzadkie zwycięstwo dla Kanady we wczesnej fazie wojny). Kanada odzyskała inicjatywę w wojnie z Francją kiedy Hiszpania zaatakowała francuskie regiony by położyć kres napaści. Kanada skorzystała z tego czasu do odzyskania kilku stanów w USA które okupowała Rosja i do odpalenia kilku ataków na Francję okupującą Kanadę, z których większość zawiodła. Nie minęło wiele czasu od momentu kiedy Hiszpania została odcięta od ataków na Francję przez Brazylię i Francja ponownie ruszyła do ofensywy.
31 lipca, 22 dni po rozpoczęciu inwazji na Kanadę, Francja miała teraz pod kontrolą większość Kanady. Podbiła atlantyckie prowincje New Brunswick, Nową Szkocję i Wyspę Księcia Edwarda, terytoria Nunavut , Northwest Territories i Yukon oraz sporą część zachodniej Kanady, wliczając Manitoba, Saskatchewan i Alberta (ostatnią będącą ufortyfikowaną prownicją z systemem obrony Q5 i szpitalem Q5 ze znaczącą liczbą żyjących tam Kanadyjczyków), tak jak główną nagrodę dla wielu francuskich graczy, francuskojęzyczny Quebecm jak twierdzą z powodów historycznych w prawdziwym życiu, zostawiając tylko British Columbia i Ontario (główny bastion Kanady) do atakowania. Po niemal miesiącu nieustannej walki doszło do zastoju, podczas którego Francja zamieniła zdobyte regiony z sojusznikami z PEACE.
Po serii skomplikowanych wymian regionów Francja przyłączyła sporą część Kanady do Wielkiej Brytanii, która podczas sprzymierzenia z PEACE, miała z nimi otwarte wojny z poprzednich konfliktów i była zdolna do ataku i bycia zaatakowanym przez większość z jego sojuszników. Tak więc doszło do tego że Węgry przejęły Nunavut, Manitoba i Saskatchewan, używając swej kontroli nad Szkocją jako trampoliny do Kanady. Iran przejął kontrolę nad Yukonem i Northwest Territories, podczas gdy Wielka Brytania została z PEI, Newfoundland, Nova Scotia i New Brunswick i później Francja użyła ich do najazdu na British Columbia, Alberta.
Z okupowaną BC, Ontario pozostało ostatnim regionem pod kontrolą Kanady. Kanadyjski rząd przeniósł Kanadyjczyków do Ontario przez większą część tygodnia w przygotowaniu do ostatecznej bitwy, osiągając prawie 3000 ludności i drastycznie podwyższając obronny mur. Ostatnia wymiana regionu odbyła się 5 sierpnia 2009 kiedy Francja oddała Nową Szkocję Wielkiej Brytanii i następnego dnia Francja zaatakowała Ontario z Quebec. Zażarta bitwa była jedną z najdłuższych w historii eRepublik, nie wspominając że również największa. Bitwa trwała łącznie 5 godzin i 58 minut. Ostatecznie Francja i wojska PEACE miały przewagę i Kanada została starta z mapy.
Choć nie trwało to długo i przyniosło pewne ukryte korzyście dla EDENu/USA w dłuższej perspektywie.
Rosyjska inwazja na Amerykę Północną
14 lipca 2009, dzień po francuskim ataku na Nową Szkocję, Rosja rozpoczęła inwazję na USA atakując Alaskę, prawdopodobnie z powodu otwartej wojny od czasu Wojny amerykańsko-rosyjskiej, i została poparta mnóstwem aktywowanych sojuszy. Atak nie powiódł się jednak co oznaczała że Rosja musi odczekać 24 godziny zanim rozpocznie kolejny atak. Kiedy Rosjanie ponownie zaatakowali 16-go, udało im się i natychmiast zaatakowali kontynentalne Stany Zjednoczone w Waszyngtonie, który również trafił w rosyjskie ręce.
Kiedy Rosja przygotowywała się do najazdu na Idaho, Stany Zjednoczone wycofały się. Była to taktyka odzyskania inicjatywy w wojnie a w tym samym czasie Kanada porzuciła Manitoba atakowaną przez Francję. USA zaatakowało Francję okupującą Manitoba kiedy Kanada zaatakowała Rosjan okupujących Alaskę i Waszyngton. Jednak używając ich własnej taktyki przeciwko nim, Rosja odstąpiła od walk w Alasce i Waszyngtonie (kiedy Francja odpuściła bitwę w Manitoba). Po odzyskaniu inicjatywy Rosja zaatakowała kilka stanów USA naraz by powstrzymać ich od ponownego użycie tej samej taktyki. Rosja podbiła Nevadę, Oregon, Utah, Montanę, Wyoming i North Dakota, jednak atak na kontrolowaną przez Kanadę Alaskę zawiódł. Większość tych stanów upadła z powodu przekierowania amerykańskich wojsk do walki w Kanadzie, która miała mniej terytoriów niż Stany ake były one bardziej wartościowe niż te podbite przez Rosję.
Rosja została powstrzymana od kolejnych ataków w USA ponownie 22 lipca kiedy Korea Północna i Norwegia, sojusznicy Kanady i Ameryki, zaatakowały odpowiednio Far Eastern Russia i Northern Russia. Pozwoliło to Stanom Zjednoczonym na kontratak, skutkując przejęcie przez USA Utah, Oregon, Nevadę, and Wyoming i odebranie Rosji Idaho przez Kanadę. 26 lipca 2009 Indonezja zaatakowała Hawaje, jeszcze raz dając Rosji inicjatywę w wojnie. Stany były teraz w prawdziwych tarapatach. Cała Korea Północna została podbita przez Rosję a Stany Zjednoczone walczyły teraz na trzech frontach (Rosja odpaliła ataki na środkowym zachodzie i po zewnętrznej, Indonezja zaatakowała zachodnie wybrzeże a Portugalia wschodnie. Pod koniec pierwszejo miesiąca wojny Rosja kontrolowała Montanę, Utah, Oregon, Nevadę, North Dakota, South Dakota, Colorado, Minnesotę i na nieszczęście dla Amerykanów, Kansas, które miało system obrony Q5, szpital Q5 i wysoką populację.
Z powodu mnogości frontów, niemożliwym było dla USA atakować i byli zmuszeni do obrony. W wojnie z Rosją Stany miały kilka sukcesów w zabezpieczeniu terenów przed Rosją jednak dla każdego obronionego regionu inny musiał upaść. Sierpień przyniósł Rosji podbicie Nebraski, Wyoming, Iowa, Michigan, Missouri, Indiany, Illinois, Ohio, Pensylwanii, Nowego Jorku, Vermont, Connecticut, Rhode Island, New Jersey (drugi największy stan), New Hampshire, Massachusetts, Maine i Oklahoma.
Ostatecznie Rosja i jej sojusznicy z PEACE kontrolowali wszystkie stany USA z wyjątku jednego: Florydy. Floryda, gdyby została zaatakowana, miała potencjał stać się największą bitwą w historii eRepublik. Miała system obrony Q5, szpital Q5 i była zamieszkana przez wszystkich amerykańskich uchodźców liczonych na około 10000 osób w jednym regionie, tworząc największy dotąd widziany mur obronny (ponad 1000000 dmg). Kompletna i totalna destrukcja USA nie leżała w strategicznym interesie PEACE, w przeciwieństwie do usunęcia aktywnych wojen z USA i pozwolenia Amerykanom po prostu odebrać regiony jeden po drugim tak jak to stało się w Kanadzie i Hiszpanii. Poza tym gdyby pozwolili Amerykanom gnić na Florydzie, ich ekonomia mogłaby zostać całkowicie zniszczona. Najlepszym wyjściem byłoby podpisanie Paktu o Nieagresji ze Stanami Zjednoczonymi na swoich warunkach według którego USA nie mogłoby ich zaatakować i musiało płacić spore ilości złota za powrót do swych regionów. Pomysł ten został poparty niemal przez wszystkie kraje sojuszu z wyjątkiem Rosji, która pragnęła całkowitej dominacji nad Stanami Zjednoczonymi.
Wynikający z tego podział w PEACE który objawił się podpisaniem przez Indonezję niezależnego traktatu pokojowego z USA okazał się dla sojuszu fatalny, kiedy Ameryka odzyskała inicjatywę w wojnie i rozpętała rzeź w stanach okupowanych przez Indonezję i Portugalię. Rosja ruszyła do ataku na nowo wyzwolone amerykańskie regiony by zablokować ataki na Indonezję i Portugalią jednak ze względu na błąd znany jako 'Self Attack Bug' który namieszał w systemie wojennym, admini zawiesili wojny między dwoma krajami. Póki bug nie został naprawiony, Rosja nie miała możliwości ataku na USA. Kanada, która wyzwoliła większość swoich prowincji, używała teraz "blokujących ataków" by zablokować Rosji opcję ataku. Wojna wydawała się przechylać na korzyść Ameryki mimo prób Rosji ucieczki ze stanów graniczących z kanadyjskimi prowincjami by uciec od blokujących ataków. Rosja była zmuszona do siedzenia w miejscu i patrzenia jak Indonezja została wypchnięta coraz dalej i dalej na zachód aż do 6 września kiedy to została całkowicie wyrzucona z Ameryki. Portugalia również podpisała niezależny traktat pokojowy z USA i oddała wszystkie okupowane przez siebie regiony.
Natychmiast po pokonaniu Indonezji Stany rzuciły falę ataków na Rosję. Nawet starania relatywnie małego kraju jakim jest Kolumbia zablokowania USA od ataków zawiodła kiedy USA wycofały się z regionów atakowanych przez Kolumbię i jeszcze mocniej naciskały na tereny okupowane przez Rosjan. 10 września Rosja stanęła przed sytuację "działaj lub giń" kiedy wszystkie pozostające pod jej kontrolą amerykańskie terytoria została naraz zaatakowane. Operacje w New Jersey dały zwycięstwo Rosji i była ona w stanie jeszcze raz przejść do ofensywy, zmuszając USA do zmierzenia się z dwupłaszczyznowym atakiem Rosji i Kolumbii.
Znaki wskazywały na wielką ofensywę PEACE w tym momencie. Rosyjski prezydent ogłosił chęć ataku na ufortyfikowany region Florydy, który wtmagał ponad 2000 gold tylko za sam atak nie wspominając już o konieczności potężnego uderzenia przez PEACE w celu zniszczenia milionowego muru. PEACE przygotowywało operacje również gdzieindziej, jak w Kanadzie, Chorwacji i Grecji. Plan upadł kiedy zawiódł atak Kolumbii na Nebraskę. W tym samym czasie Norwegia na spółkę ze Szwecją i Finlandią, zaatakowała Northern Russia, blokując ich od ataków na USA. Ameryka ponownie przejęła inicjatywę w wojnie przeciw Rosji i tym razem już na stałe. Próby Francji użycia blokujących ataków przeciwko USA skończyły się tylko ich wycofaniem i szybko zostały zakończone z chwilą kiedy Francja osiągnęła granicę z Kanadą która z kolei mogła zablokować ataki Francji (Francja została później szybko wysiedlona).
Przyznając się do porażki Rosja nie stawiła cięższego oporu wobec ataku na ich ostatni region w Północnej Ameryce, New Jersey, przelewając swoje frustracje na Skandynawię za ich wsparcie dla Stanów Zjednoczonych.
Indonezja vs USA
11 lipca 2009, dwa dni przed inwazją na Ameryką Północną i po wielu groźbach skierowanych przez Indonezję w stronę Japonii Indonezja rozpoczęła wymianę regionów z Japonią i przejęła region Kyushu, graniczący z amerykańskim stanem Hawaje. Indonezja zaatakowała również chiński region by otworzyć wojnę z USA, które miało w tym czasie sojusz z Chinami. Mimo początkowych obaw Indonezja zaatakowała zachodnie wybrzeże kontynentalnych Stanów Zjednoczonych, inwazja na Amerykę Płn. rozpoczęła się z atakiami PEACE na Nową Szkocję i Alaskę. 24 lipca kiedy wojna między USA, Kanadą, Francją i Rosją weszła w pełną fazę, Indonezja rozpoczęła atak na Hawaje, tego samego dnia Portugalia zaatakowała Georgię.
Na papierze Indonezja była słabsza. Stany Zjednoczone nigdy nie zaatakowały indonezyjskich terytoriów, nie miała więc potrzeby aktywować sojuszów. To znaczy że Indonezja stanęła przeciwko USA samotnie, walcząc przeciwko dziesięciu innym państwom. Jednakże Indonezja była najstarszym i jednym z najsilniejszych imperiów w grze w tym czasie ze znaczącym poziomem siły i dużą populacją. Byli zdolni wygrać bitwę na Hawajach kiedy USA i ich sojusznicy starali się odeprzeć zmasowane ataki na swe terytorium, Ich następne zwycięstwo dwa dni później w Kalifornii było jeszcze bardziej znaczące. Kalifornia miała system obrony Q5 i szpital Q4, była jednym z najbardziej obfitych w surowce regionem Ameryki i była zamieszkana przez około 10% amerykańskiej siły roboczej. Przez kilka tygodni Indonezja wypaliła ścieżkę zniszczenia przez południe Stanów Zjednoczonych podbijając Nowy Meksyk, Arizonę, Nevadę, Louisianę, Oregon, Oklahomę, Mississippi i inną wielką nagrodę, Texas. Wczesnym sierpniem, Indonezja osiągnęła rosyjskie i portugalskie terytoria, kiedy USA zostało z kilkoma stanami.
Atak PEACE zatrzymał się kiedy członkowie zaczęli debatować co dalej. Indonezja, wraz z większością PEACE, popierała zakończenie antagonizmów i podpisanie paktu o nieagresji z warunkami korzystnymi dla PEACE, głównie z powodu braku siły i złota potrzebnych do przejęcia Florydy. Wszystkie uczestniczące państwa, łącznie z USA zgodziły się, z wyjątkiem Rosji zaprotestowała przeciwko kwocie 300 gold za oddanie regionów Ameryce, twierdząc że to za mało. Rosja kontynuowała swój atak na stany New England, pragnąc podbić całość zanim jakikolwiek traktat zostanie podpisany. Prezydent Indonezji zdecydował się działać samodzielnie i podpisał niezależny traktat z USA o zakończeniu działań wojennych tuż po tym jak Maine trafiło do Rosji. Traktat pokojowy przeszedł przez amerykański i indonezyjski kongres. Jednak ze względu na błąd w mechanice gry, Indonezja zamknęła tylko otwarte wojny z USA wraz z Portugalią (moduł wojenny zaliczył otwarte MPP jako ich własne wojny). Tak więc Portugalia straciła sojusznika w swej wojnie a USA wciąż było zdolne do ataku na indonezyjskie terytoria.
Z odzyskaną inicjatywą, wojska amerykańskie i EDENu wyzwoliły Texas, Oklahomę and Louisianę od Indonezji, ale nowo wyzwolone regiony dzieliły granice z regionami zajętymi przez Rosjan, którzy natychmiast zaatakowali. Z winy błędu w grze który spowodował problemy w module wojennym, wojna między Rosją i USA zostałą zawieszona, pozwalając Amerykanom na przejęcie Nowego Meksyku, Mississippi, Arizony and Nevady. Mimo że wojna między Rosją i USA została wznowiona, Rosja była aktywnie blokowana przez Kanadę od ataku na Stany. Portugalia w międzyczasie podpisała niezależny traktat pokojowy z USA i zwróciła okupowane przez siebie regiony.
Kalifornia stała się indonezyjską twierdzą wewnątrz Ameryki, z ludnością w dużym stopniu przeniesioną z Indonezji oraz systemem obrony i szpitalem Q5. Jeśli Indonezja nie byłaby zdolna do obrony Kalifornii, zdecydowanie przegrałaby wojnę. Wielu członków PEACE przybywało do Indonezji by pomóc obronić Kalifornię. Bitwa była ciężka ale ostatecznie Indonezja wyszła z niej zwycięsko. Była jednak niezdolna do ponownego podbicia Stanów. Bez Portugalii i Rosji odwracających uwagę USA, Indonezja nie mogła samotnie podbić żadnego stanu. Doszło do sytuacja bez wyjścia, gdzie Indonezja utrzymywała ataki na stany Nevada i Arizona by zatrzymać USA od ponownego ataku na Kalifornię. Przez pierwsze trzy dni września żadna ziemia nie została podbita a Indonezja i Kanada kontynuowały blokadę USA i Rosji. USA miały fart kiedy indonezyjski prezydent został zawieszony za nielegalne otrzymywanie funduszy, prowadząc do wygaśnięcia rutynowych blokujących ataków Indonezji. Indonezja przegrała w Arizonie, pozwalając Stanom na atak i zdobycie Kalifornii, a następnego dnia Hawajów, kończąc udział Indonezji w tej wojnie.
Portugalia vs USA
Portugalia tak jak Rosja i Francja, miała otwartą wojnę ze Stanami Zjednoczonymi od poprzedniego konfliktu datowanego na styczeń 2009. Jednak tak jak Indonezja nie mieli otwartych żadnych animozji w wojnie. W rzeczywistości Portugalia podpisała traktat pokojowy z Hiszpanią, przez dłuższy czas przeciwnikiem, w czasie początku rosyjskiej i francuskiej inwazji na Amerykę Płn., co przełożyło się na spekulacje w mediach EDENu że Portugalia wybrała zostanie neutralną stroną w tym konflikcie. Jadnak 25 lipca 2009, tego samego dnia kiedy Indonezja zaatakowała Hawaje, Portugalia zaatakowała Georgię. Jak napisano wyżej, Stany Zjednoczone nie były przygotowane do walki na trzech frontach przeciwko Portugalii, Rosji i Indonezji i ze swparciem sojuszników, Portugalia była w stanie zająć Tennessee, Kentucky, Zachodnią Wirginię, Dystrykt Kolumbia (symboliczny cios w USA i miejsce gdzie w realnym życiu znajduje się stolica USA), Arkansas, Maryland, Alabamę, Karolinę Północną, Delaware, Wirginię, i Karolinę Południową.
Portugalia była chętna do podpisania paktu o nieagresji ze Stanami, tyle że zaproponowany plan został odrzucony z powodu sprzeciwu Rosjan. Z powodu braku ataków PEACE podczas negocjacji pokojowych, USA zyskały przewagę i zaatakowały Portugalię w Alabamie, tak jak i Indonezję. Portugalia była zdolna odeprzeć jeszcze kolejne dwa ataki ale sprawy potoczyły się dla nich gorzej kiedy Indonezja przez przypadek podpisała traktat pokojowy z USA który odwołał ich sojusz. Stany Zjednoczone weszły teraz w głąb indonezyjskich terytoriów kiedy Rosja była blokowana przez Kanadę a Portugalia przez USA. Wiedząc że warunki wojny mogą zawsze się zmienić, rząd portugalski i amerykański podpisały pakt o nieagresji mówiący o kwocie 500 gold i traktat pokojowy (znacznie łagodniejsze niż pierwotny pomysł odrzucony przez Rosję, który mówił o 200 gold za każdy region średnio bogaty w surowce i 300 gold za bardziej bogate). W ciągu trzech dni, kończąc na 30 sierpniu, Portugalia zwróciła wszystkie podbite przez siebie terytoria Stanom.
Węgierska okupacja w Ameryce Północnej
Z powodu konfliktów szalejących w Europie, Węgry osiągnęły granicę z Newfoundland w Canada ze Szkocji w Wielkiej Brytanii. Podczas gdy wielu widziało to za krok do węgierskiego ataku na Kanadę, inwazja została przeprowadzona przez Francję 13 lipca 2009. Jak wspomniano powyżej, Kanada została podbita a jej prowincje podzielone między Francję, Wielką Brytanię, Iran i Węgry, gdzie Węgry otrzymały Nunavut, Manitoba i Saskatchewan jako swój łup. Węgry podbiły również Idaho, Montanę, Waszyngton i Alaskę, Kanada była zdolna przywrócić swoją obecność na mapie serią powstań przeciwko Wielkiej Brytanii i rozpocząć kolejne ataki na prowincje kontrolowane przez Węgrów by zablokować ich do ataków na kogokolwiek. Taki był los Węgier przez cały okres wojny, blokowanych przez Kanadę, USA i Szwecję (która przy okazji zaatakowała Węgry kontrolujące Danię), póki wszyscy sojusznicy Węgier nie zostali pokonani i jako ostatni pozostali kontrolując część Kanady i Stanów.
W tym momencie rozpoczął się pat. Węgry nie odważyły się zaatakować Kanady i USA, dając swobodę sojusznikom i ułatwić im ponowne przejęcie terytoriów, a kanadyjskie i amerykańskie wojska nie mogły pokonać Węgier, najpotężniejszego supermocarstwa świata, nawet atakując w tym samym czasie. Wojna między EDEN i PEACE szalała gdzie indziej i sprawy ułożyły się w ten sposób że węgierska okupacja wydawała się tymczasowo tolerowana przez dwa północnoamerykańskie kraje.
Zostało poczynionych kilka prób wyzwolenia regionów zajętych przez Węgry. Dwa dni po porażce Rosjan w New Jersey (tworzącej z Węgier jedyne siły PEACE na kontynencie) Stany zaatakowały Węgrów okupujących Manitoba, co zbiegło się w czasie z odwracającym uwagę Węgrów kanadyjskim atakiem na Waszyngton. Węgry odparły atak obydwu państw dając do zrozumienia, że nieprędko zostaną przegnane z kontynentu. To był trzon wojny w Ameryce Płn. przez większość października. Ameryka i Kanada odpaliły wiele ataków ale zawsze zostały pokonane. Pierwsza porażka Węgier przyszła 21 października, kiedy Stany wsparte przez liczne siły EDENu, podbiły Manitoba[147]. Była to największa bitwa tamtych czasów i nawet dziś (w trakcie pisanie tego tekstu) znajduje się wśród 10 największych walk eRepublik, z ponad 8000000 zadanych punktów obrażeń [148]. Węgry wprowadziły tam rdzenną ludność i zbudowały szpital i system obrony by obronić region.
Węgry dobrowolnie oddały wtedy wszystkie okupowane przez siebie regiony z wyjątkiem dwóch ufortyfikowanych regionów, Alaski i Nunavut, obydwu silnie zasiedlonych przez Węgrów inwestujących w infrastrukturę. Celem tego było zmuszenie Stanów i Kanady do ataku na regiony, które kosztowały sporo złota. Impet amerykańskiej maszyny wojennej przetarł sobie drogę do Nunavut 25 października z niewielkim oporem Węgrów, znacząc kompletne wyzwolenie Kanady spod kontroli PEACE odkąd zostały najechane w lipcu. Losy wojny były w tym momencie nieuchronne. Ameryka zaatakowała Alaskę 29 października, kiedy wielu Węgrów uciekło i wróciło do ojczyzny. Alaska została odbita przez wojska amerykańskie, pierwszy region stracony przez nich w wojnie. Wraz z przywróceniem kontynentu ich właścicielom, Wielka Wojna 2009 roku dobiegła końca pomimo że konflikt między EDEN a PEACE nasilał się w innych miejscach świata.
Fronty drugoplanowe
Podczas trwania tych wydarzeń, rozpoczęto kilka ataków i powstań w celu rozproszenia uwagi najważniejszych państw uczestniczących w innych bitwach.
Francja vs Hiszpania
Hiszpania i Francja, byli sprzymierzeńcy z Mediterranean Alliance, były w stanie wojny ze sobą od czasu Operation French Toast, i po jej zakończeniu przeszły w fazę zimnej wojny. Kiedy w lipcu 2009 Francja zaatakowała Kanadę, sojusznika Hiszpanii i również członka ATLANTIS, nie potrwało długo zanim Hiszpania rzuciła się do boju po stronie Kanady. 10 dni po początku inwazju na Kanadę, 23 lipca Hiszpania zaatakowała Francję w Languedoc-Roussillon w próbie zatrzymania fali zwycięstw w Ameryce Płn. To skutkowało pierwszym poważnym kontratakiem obrońców a jednocześnie Korea Północna i Norwegia zaatakowały Rosję, pozwalając Kanadzie i Stanom Zjednoczonym na odzyskanie inicjatywy w wojnie.
Francja i jej sojusznicy były w stanie odsunąć od siebie ataki w Aquitaine i Rhone Alps, a nawet odbić Languedoc. Lanquedoc zostało podbite przez Hiszpanów ponownie kilka dni później, pozwalając Hiszpanii na otwarcie kilku ataków w serce Francji. Przestała gdy Brazylia zaatakowała ją na Wyspach Kanaryjskich. W tym momencie stało się jasne dla przywództwa PEACE że trzeba rozprawić się z Hiszpanią, choć trzeba z tym poczekać, póki Francja nie zakończy działań w Kanadzie. Na początku sierpnia, po pokonaniu Kanadyjczyków w ich ostatniej prowincji Ontario i zabezpieczeniu rdzennych regionów przed Hiszpanami, Francja uderzyła na Hiszpanię w Navarra[149]. Od tego miejsca francuskie wojska ruszyły przez Kraj Basków i Kantabrię do bogatego w żelazo regionu Asturias, sedno hiszpańskiej ekonomii. Jego zajęcie było ciosem nie tylko dla Hiszpanii ale i wielu jej sojuszników ponieważ było to ich jedyne solidne źródło broni. W tym samym czasie hiszpański skarbiec, jeden z największych w Nowym Świecie, został przekształcony w firmę wystawioną na sprzedaż a następnie kupioną przez PEACE. Te wydarzenia dały Hiszpanii ponure widoki na przyszłosć.
Pod koniec sierpnia Francja wytarła resztki hiszpańskiego oporu, podbijając Madryt, ich ostateczny region. To dało sojuszowi PEACE całkowitą kontrolę na Półwyspie Iberyjskim tak jak i w niemal całej Europie Zachodniej z wyjątkiem trzech państw skandynawskich.
Wewnętrzne konflikty PEACE
Wewnętrzne konflikty były zaaranżowane by wymienić regiony dla celów strategicznych.
Węgry vs Wielka Brytania
III Wojna Światowa rozpoczęła się jako "wojna ćwiczebna" między Węgrami i Wielką Brytanią oraz Indonezją i Japonią. Dwa większe kraje zaatakowały i okupowały prowincję dwóch mniejszych państw. Te ruchy strategiczne w Północnej Ameryce były widziane jak otwarcie nowej wojny pomimo twierdzeń o neutralności.
Japonia vs Indonezja
Japoński region Kyushu został przejęty przez Indonezyjczyków dla osiągnięcia granicy z USA. Region został przyswojony 11 lipca 2009 i zwrócony 17 dni później po tym jak Indonezyjczycy założyli przyczółek w Ameryce Północnej, a dokładniej Kalifornię.
Wielka Brytania vs Francja
Wojna między Wielką Brytanią i Francją istniała tylko dla udogodnienia. Stany Zjednoczone nie mogły zaatakować Wielkiej Brytanii bez kosztownej deklaracji wojny co oznaczało że regiony W. Brytanii odebrane Francji są bezpieczne od ataków USA i Kanady.
Wojna kolumbijsko-meksykańsko
Zobacz Colombia-Mexico War
Rezultat
Początkowo PEACE czerpał spore korzyści z konfliktu, gdy członkowie sojuszu: Indonezja, Węgry, Rosja, Iran, Wielka Brytania, Francja, Portugalia i Kolumbia podbili wrogie terytoria. Wielu tradycyjnych wrogów PEACE, jak Kanada, Hiszpania czy Teokraci w Szwajcarii stracili całe swoje państwa a USA skurczyły się do Florydy. Zapewniło to również wzmożone interesy w krajach PEACE (Rosja i Francja) i co ważniejsze - korzyści ekonomiczne (głównie Węgry które weszły w posiadanie bogatego w żelazo chińskiego regionu Heilongjiang).
Podsumowując wynik wojny, zakończył się on triumfem EDENu kiedy to druga połowa wojny przebiegała pod znakiem kolejnych zwycięstw po ich stronie przeciwko PEACE. Wszystkie wyżej wymienione kraje zostały pokonane, poza Portugalią która podpisała traktat pokojowy z USA. Hiszpania i Kanada przeprowadziły udane powstania w swoich krajach które skończyły sie pogromem wojsk francuskich i odbudową ich państw, co było przyczyną wielkiego spadku francuskiej populacji. Iran i Indonezja wydały niemal cały swój majątek by obronić swoje regiony w Ameryce Północnej ale ostatecznie im się to nie udało. PEACE wydał mnóstwo złota budując infrastrukturę w okupowanych przez nich terytoriach by odeprzeć kontrataki tylko po to by została zniszczona przez siły EDENu. Indonezyjczycy, Irańczycy i Wegrzy którzy setkami przenosili się do tych regionów by umocnić obronę tak jak nowi gracze którzy rozpoczęli grę na tych terytoriach, utknęli za linią wroga i setki tam zostały po czym zginęły z powodu frustracji i braku właściwego zrozumienia gry.
Indonezja cierpiała z powodu exodusu graczy którzy oszukiwali w grze i byli sfrustrowani po porażce w Ameryce Północnej tak jak i dalszymi stratami w Azji przeciwko siłom EDENu co skutkowało spadkiem populacji z 15000 do mniej niż 8000 w kilka tygodni.
Wojna służyła do zjednoczenia państw ATLANTIS który rozpadł się na dwa różne sojusze po szwedzkiej i polskiej inwazji na Niemcy, które założyły nowy sojusz EDEN. Mobilne siły EDENu stały się wysoko efektywną i miażdzącą jednostką bojową, kiedy ich odpowiednik w PEACE - Peace Keepers, w zasadzie nigdy nie oderwał się od ziemi.
PEACE mocno odcierpiał wojnie i ledwie po miesiącu od jej zakończenia, państwa członkowskie zaczęły opuszczać sojusz aż stał się niezdolny do funkcjonowania i zastąpiony przez mniejszy sojusz PHOENIX podczas gdy inni członkowie PEACE postanowili kształtować inną politykę zagraniczną. Ten podział pozwolił EDENowi uderzyć na swych wrogów, kiedy Iran, Węgry i Indonezja odnosiły straty w Azji przeciwko USA a Francja i Niemcy były okupowane odpowiednio przez Hiszpanię i Polskę.
