Siódma Wojna Światowa
| Date
|
Styczeń 2019 –
Marzec 2019
|
| Location
|
Globalna
|
| Result
|
Odzyskanie niepodległości Iranu (Asteria) i USA (koalicja anty-asteriańska)
|
|
VII Wojna Światowa była konfliktem militarnym rozpoczętym 8 stycznia 2019 atakiem sojuszu Asteria na Chile. Pakt o nieagresji między Asterią a Argentyną/Chile został zawarty w lutym 2018 roku[1], który zapobiegał bezpośrednim konfliktom między oboma stronami, jak i gwarantował bezpieczeństwo argentyńskim i chilijskim terenom rdzennym. Chile użyło NAP-u do obrony sojuszników przed atakami, dla przykładu broniło USA przed utratą kongresu podczas rocznej okupacji przez Asyerię i jej sprzymierzeńców[2].
NAP wygasał 5 stycznia; obie strony były niezdolne do wynegocjowania warunków jego przedłużenia, przez co ten nie został przedłużony[3]. Dzień po wygaśnięciu NAP-u, Bułgaria, Rumunia i Serbia obrały Chile jako ich naturalnego wroga. Dobę później sojusznicy Chile zostali zmobilizowani i w liczbie 9 krajów zaatakowali Rumunię. Wojna wkrótce rozszerzyła się na cały świat z głównymi teatrami starć w rumuńskich koloniach, węgierskich regionach rdzennych kończąc na okupowanym przez Turcję terenach Iranu.
Wojna ustanowiła nowy rekord zadanych obrażeń, co było spowodowane sporą ilością paczek rozdawanych na Święta Bożego Narodzenia. Rekordową bitwą była bitwa o Zachodnią Virginię[4] pomiędzy Chorwacją a Serbią. Rekord największych pojedynczych obrażeń w ciągu jednej rundy został pobity parę dni później podczas bitwy o północno-wschodni Iran[5] pomiędzy Turcją a Macedonią (FYROM) (2,96 triliona obrażeń vs 2,91 triliona w bitwie o Zachodnią Virginię), aczkolwiek to bitwa o Zachodnią Virginię utrzymała rekord najwyższych obrażeń zadanych podczas pojedynczej kampanii.
Wojna zakończyła się na początku marca 2019 roku odzyskaniem niepodległości rpzez Iran (będącym triumfem Asterii) oraz odzyskaniem niepodległości przez USA (będącym triumfem przeciwników Asterii).
Rumuńskie fronty
Atak Asterii na Chile
Członkowie Asterii Rumunia[6], Serbia[7] oraz Bułgaria[8] zaplanowały swoje ataki na Chile tego samego dnia. Czwórka ta miała swoje tereny na terytorium USA, jak i wspólne granice. Dodatkowo Serbia przeprowadziła inwazję na Wenezuelę argumentując to próbą usunięcia Chile z północy Ameryki Południowej: z Wenezueli, Kolumbii i Peru. Oba te kraje łączyła również wspólna granica we Wschodniej Azji: Serbowie toczyli aktywną wojnę treningową z Chinami, kiedy to Chile trenowało z. Republiką Chińską (Tajwanem). Jednakże wojna z Serbią dość szybko dla Chilijczyków się zakończyła i mogli utrzymać trening z Republiką Chińską (Tajwanem).
Asteria udanie usunęła Chile z Ameryki Północnej i północy Ameryki Południowej, w wyniku czego Chile straciło łącznie 14 regionów.
Kontratak sojuszników Chile
Kiedy to Asteria wysyłała swoje seryjne ataki na Chile, sojusznicy strony atakowanej (koalicja anty-asteriańska) rozpoczęli wysyłać swoje serie na własną rękę obierając na cel Rumunię. Ogółem, 9 państw uczestniczyło w tym ataku: Chile(NE)[9], Chorwacja (AS)[10], Cypr (AS)[11], Tajlandia (AS)[12], Grecja (AS)[13], Węgry (NE)[14], Argentyna (NE)[15], Albania (AS)[16] i USA (NE)[17].
Rumunia zdecydowała się zignorować zdecydowaną większość tych ataków przerzucjąc swoje siły na ataki na Chile (udanie) i próbując nieudolnie obronić ię przed greckimi atakami. Wszystkie ataki koalicjantów prócz tych chilijskich i amerykańskich były udane, z pięcioma państwami biorącymi po jednym regionie, z Grecją podbijającą 3 regiony i Węgrami biorącymi 2. Pomimo to, Rumunia nie, została w 100% usunięta ni to z Ameryki Północnej, ni to z Azji, chociaż straciła większość pozycji w Oceanii i w Indiach.
Meksyk również wspierał koalicjantów atakując Serbię. Meksykańskie siły poniosły jednak kleskę, niedługo potem utracili granicę, przez co walka ich została zakończona tak szybko jak się rozpoczęła.
Wejście do wojny sojuszników Rumunii
- Zjednoczone Emiraty Arabskie zaatakowały Meksyk[18] i udanie wylądowały, lecz granica między dwoma krajami została odcięta przez Turcję aktywnie uczestniczącej w wojnie treningowej z Meksykiem.
- Macednia (FYROM) zaatakowała Tajlandię[19] i udanie usunęła ją z Indii. W odpowiedzi Tajlandia zaś nieudanie zaatakowała Bułgarię[20].
- Portugugalski kongres zaakceptował nalot na Tajlandię[21], lecz ta została spacyfikowana przed tym kiedy Portugalia mogła w ogóle rozpocząć atak.
- Bułgaria zaatakowała Cypr[22] i usunęła go z USA.
- Francja zaatakowała nalotem Cypr w Ameryce Południowej[23] i zajęła po rekordowej bitwie region cypryjski. W bitwie osiągnięto rekordowe najwyższe obrażenia na świecie w pojedynczej kampanii zadane przez obywatela Mithrantir (500,000,059,578 dla Cypru: osiągnięte podczas nieudanej obrony regionu Southern Low Amazon przeciwko Francji w dniu 4,071).
Grecja podbiła ostatni rumuński region na wschodnim wybrzeżu USA przed tym, kiedy Rumunia zajęła ostatni chilijski region w wojnie. Wówczas wojna, została tymczasowo wstrzymana, a Rumunii ostała się w Północnej Ameryce jedynie Kolumbia Brytyjska. Chorwacja zaatakowała Kanadę chcąc dosięgnąć ostatniego rumuńskiego bastionu i podbiła 3 kanadyjskie regiony, jak i jeden w Wenezueli.
|
Serbia–Croatia War
|
|
Chorwacja została usunięta z terenów Ameryk.
Wznowienie wojny grecko-rumuńskiej
Granica między Grecją a Rumunią została przywrócona niedługo po usunięciu Chorwacjiprogramu z obu Ameryk. Siły zbrojne obu państw od razu przystąpiły do walki, z której zwycięskie wyszły siły rumuńskie uchwalając prawo o wrogu naturalnym (NE) 2 sekundy przed uchwałą z Grecji. Zadecydowało to w wielkim stopniu o prostocie podboju wszystkich 3 greckich północnoamerykańskich terenów przez Rumunię.
|
Romania–Greece War
|
|
| Date
|
Attacker
|
Region
|
Defender
|
Result
|
15 January 2019
Day 4074
|
|
|
Pennsylvania
|
|
|
16 January 2019
Day 4075
|
|
|
New York
|
|
|
17 January 2019
Day 4076
|
|
|
Maryland
|
|
|
Grecja została usunięta z terenów Ameryki Północnej.
Węgierskie fronty
Faza I: Agresja Węgier na Rumunię
Wraz z innymitym państaami atakującymi rumuńskie kolonie, Węgrzy przeprowadzili inwazję rumuńnskich rdzennych terenów[25]. Bułgaria prowadząca otwartą wojnę z Rumunią ruszyła naprzód w stronę granicy z Węgrami w celu uniemożliwienia im podboju rumuńskich terenów. Mimo to, Węgrzy zajęli Kriszanę oraz Marmarosz przed zamknięciem granicy przez Bułgarów, którzy ustanowili Węgry ich naturalnym wrogiem[26], co w konsekwencji pozwoliło Rumunii odzyskać utracone terytorium poprzez walki .
|
Hungary–Romania War
|
|
| Date
|
Attacker
|
Region
|
Defender
|
Result
|
9 January 2019
Day 4068
|
|
|
Maramures
|
|
|
10 January 2019
Day 4069
|
|
|
Crisana
|
|
|
11 January 2019
Day 4070
|
|
|
Maramures
|
|
|
12 January 2019
Day 4071
|
|
|
Crisana
|
|
|
Wojna została zamknięta przez Bułgarów, którzy zamknęli granicę między Węgrami a Rumunią.
Faza II: Inwazja na Węgry
Słowenia również wypowiedziała wojnę Węgrom[27] i udanie zaatakowała ich tereny na Słowacji i w Austrii, kiedy to Bułgarzy atakowali rdzenne węgierskie terytorium. Wówczas Chorwacja wypowiedziała wojnę Węgrom[28] aby zatrzymać bułgarskie siły przed dalszym podbojem. Po dotarciu na tereny graniczne z Bułgarią, Chorwaci ustalnowili Bułgarów ich naturalnym wrogiem[29], jak i wypowiedzieli wojnę Słowenii[30]. Mimo tymm chorwackim działaniom, koalicja kontynuowała inwazję na Węgry, była ona wspierana przez siły Serbii zabierające bułgarskie tereny kontynuując swoją treningową wojnę z Bułgarią. Ze względu na wysoką determinację w walce obronnej, Węgrzy szybko odzyskali swe południowe tereny okupowane przez Serbów, lecz nie byli w stanie oswobodzić Centralnych Węgier.
|
Bulgaria–Hungary War
|
|
|
|
| Bułgaria odcięła granicę rumuńsko-węgierską (dnia 4070.), później Chorwacja zrobiła to samo na granicach bułgarsko-węgierskich.
|
Ciągła wojna i partyzantka
Wyglądało na to, że wojna ta nie będzie miała końca: Bułgaria pokonała Węgry, Chorwacja pokonała Bułgarię, Słowenię i Polskę (która to miała treningową wojnę ze Słowenią w tym samym czasie), Serbia zaś pokonała Chorwację i zajęła bułgarskie terytorium, które to było uwalniane poprzez węgierskie walki powstańcze, a te zaś były ponownie zajmowane przez Bułgarię. Kiedy to Polska została usunięta z terenów Słowenii, Serbia złapała chorwackie siły na terenach Słowacji i Austrii[31][32]. Węgierscy powstańcy oswobodzili swój kraj spod okupacji bułgarskiej, kiedy ci drudzy byli zamieszani w wojnę z Turcją. Chorwacja u Słowenia zaś podpisały układ pokojowy[33][34].
Tureckie fronty
Turcja postanowiła nie dołączyć do kampanii skierowanej w Rumunię. Ponadto, zaczęła swoje własne wojny z Polską i Litwą, a później z Iranen oraz Bułgarią. Tureckie siły okazały się bardzo kompetentne będąc przez większy czas VII Wojny Światowej jedynymi niepokonanymi po stronie anty-asteriańskiej koalicji.
Polska
Polacy przeprowadzili nalot na chilijski Cypr Północny[35], a wojna ta została szybko zakończona z powodu braku wspólnej granicy. Turcja odpowiedziała na ten atak Polaków i usunęła ich z terenów Gruzji[36]. Chile pozostało bezpieczne w tureckich granicach i kontynuowało swoją wojnę treningową, a Turcja pokonała niedługo potem Polskę na Cyprze i w Gruzji.
|
Turkey–Poland War
|
|
Polska została pokonana w Gruzji i na Cyprze przez Turcję.
Finlandia
Finlandia jeszcze przed rozpoczęciem wojny była już pod okupacją Turcji i Węgier. Powodem tego, według rządu tureckiego, była kampania anty-turecka sojuszu Pacifica prowadzona w lato 2017 roku. W końcu, 16 stycznia 2019r. obie strony doszły do porozumienia. W zamian za oficjalne przeprosiny fińskiego rządu za swe akcje we wspomnianej wojnie, Turcja zdecydowała się wycofać z Finalndii. Węgrzy zostali na terenach fińskich kontynuując wojnę treningową[37].
Litwa
Litwa okupowała Tajlandię jeszcze przed początkiem wojny. Po rozprawieniu się z Polakami i osiągnięciu porozumeinia z Finami, Turcja przeprowadziła nalotem inwazję na Litwę[38]. Litwini mimo stawiania zaciekłego oporu musieli niedługo po tym uznać wyższość sił tureckich.
|
|
Turkey–Lithuania War
|
|
Litwa została usunięta z terenów Tajlandii.
Turecka okupacja Iranu
Turecka okupacja Iranu była jednym z głównych teatrów walk podczas VII Wojny Światowej. Zaczęła go Turcja, kiedy to siły tego państwa uderzyły na Iran po usunięciu Litwy z terenów Tajlandii. Skutkiem tego uderzenia była długotrwała bowiem trwająca wieleod długich tygodni okupacja irańskich regionów. Turcy byli wspierani z początku przez Argentynę i Węgry, później również przez Chile, Chorwację, Cypr i Koreę Południową. Iran był wspierany przez siły asteriańskie, jak i przez Łotwę, Polskę, Macedonię (FYROM) i Hiszpanię. Walki w Iranie były najdłuższymi podczas wojny zaczynając się 18 stycznia, a kończąc się dopiero 7 marca.
Wznowienie walk w Ameryce Północnej
22 stycznia Rumunia zaproponowała nalot na Malezję[39], jak i ustalenie Korei Północnej naturalnym wrogiem (NE)[40]; oba te krajez graniczyły z tureckimi koloniami w Azji Południowo-Wschodniej. W odpowiedzi na totacy Chorwacja[41] i Grecja[42] zaproponowały naloty na Rumunię, kiedy to USA miałoby mieć w planach ustalenie Rumunii ich naturalnym wrogiem[43]. Rumunia nie przykładała dużo uwagi na atakujących ją siłach skupiając się głównie na USA. Podobne działania były stosowane we wcześniejszych kampaniach rumuńskich: Rumunia zaatakowała USA bezpośrednio po atakach Chorwacji oraz Grecji i zaledwie po kilku dniach wszystko zamierzało do przymusowego zakończenia wojny (utraty wspólnych granic). Współpracując z Chorwacją, Grecja była zmuszona do stosowania chorwackich taktyk podczas swoich walk z siłami rumuńskimi[44], co miało w planie przynieść skutek w późniejszym czasie w kolejnych wspólnych kampaniach, a w tej kampanii przyniosło to zakładany przez koalicję plan i skutkowało usunięciem tymczasowym rumuńskich sił z terenów USA.
Rumunia wciąż miała jednak swoje tereny w Kanadzie i mogła tym samym kontynuować walki z Amerykanami na Zachodnim Wybrzeżu. By do tego nie dopuścić, saudyjskie siły przeprowadziły nalot na Montanę i odcięły drogę rumuńskich sił jednakże nie zmusiło to Rumunów do zmiany planów swojego ataku. Rumunia używała swoich wojen treningowych z Bułgarią aby przerzucić swoje siły do Anglii Południowo-Zachodniej, czyli regionu granicznego z sześcioma innymi amerykańskimi terenami na Wschodnim Wybrzeżu. Dzięki temu i zamknięciu przymusowym wojny grecko-rumuńskiej, Rumunia mogła skupić się w całości na walkach z Amerykanami zaczynając od ataku na Massachusetts proponując w tym czasie Grecję na naturalnego wroga[45], jednakże granica została ponownie odcięta jeszcze przed startem kampanii co oznaczało brak możliwości dalszych walk. Grecy odpowiedzili ponowną nominacją Rumunii na ich naturalnego wroga, w czasie gdy Bułgarzy wykorzystując wcześniej wspomnianą wojnę treningową z Rumunią przerzucili swoje siły do Massachusetts[46], tym samym ponownie odcinając granicę grecko-rumuńską i tym samym po raz kolejny kończąc wojnę między Grekami a Rumunami.
Amerykańskie siły straciły w tym czasie Connecticut i New Hampshire tym samym ograniczając liczbę terenów jakie Chorwacja i Grecja były w stanie przejąć.
