|
|
| Line 10: |
Line 10: |
| | tchanges= | | | tchanges= | |
| | fights= | | | fights= | |
| − | belligerants1={{FlagLink|Argentina}}<br>{{FlagLink|Chile}}<br><small>Allies through [[Alliance|MPPs]]:</small><br>{{FlagLink|USA}}<br>{{FlagLink|Romania}}<br>{{FlagLink|Indonesia}}<br><small>(13th May - 19th May)</small><br>{{FlagLink|France}}<br>{{FlagLink|Russia}} <br>{{FlagLink|Turkey}}<br>{{FlagLink|Brazil}}<br>{{FlagLink|Germany}}<br>{{FlagLink|Croatia}}<br>{{FlagLink|Bulgaria}}<br>{{FlagLink|Japan}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>{{FlagLink|Portugal}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>{{FlagLink|Canada}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>| | + | belligerants1={{FlagLink|Argentina}}<br>{{FlagLink|Chile}}<br><small>Allies through [[Mutual protection pact|MPPs]]:</small><br>{{FlagLink|USA}}<br>{{FlagLink|Romania}}<br>{{FlagLink|Indonesia}}<br><small>(13th May - 19th May)</small><br>{{FlagLink|France}}<br>{{FlagLink|Russia}} <br>{{FlagLink|Turkey}}<br>{{FlagLink|Brazil}}<br>{{FlagLink|Germany}}<br>{{FlagLink|Croatia}}<br>{{FlagLink|Bulgaria}}<br>{{FlagLink|Japan}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>{{FlagLink|Portugal}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>{{FlagLink|Canada}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>| |
| − | belligerants2={{FlagLink|New Zealand}}<br><small>Allies through [[Alliance|MPPs]]:</small><br>{{FlagLink|Hungary}}<br>{{FlagLink|Spain}}<br>{{FlagLink|Poland}}<br>{{FlagLink|Slovenia}}<br>{{FlagLink|Serbia}}<br>{{FlagLink|Indonesia}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>{{FlagLink|Republic of Macedonia (FYROM)}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>{{FlagLink|Iran}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>| | + | belligerants2={{FlagLink|New Zealand}}<br><small>Allies through [[Mutual protection pact|MPPs]]:</small><br>{{FlagLink|Hungary}}<br>{{FlagLink|Spain}}<br>{{FlagLink|Poland}}<br>{{FlagLink|Slovenia}}<br>{{FlagLink|Serbia}}<br>{{FlagLink|Indonesia}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>{{FlagLink|Republic of Macedonia (FYROM)}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>{{FlagLink|Iran}}<br><small>(May 19th - Present)</small><br>| |
| | commander1={{SmFlag|Argentina}} [[elabuelo]]| | | commander1={{SmFlag|Argentina}} [[elabuelo]]| |
| | commander2={{SmFlag|New Zealand}} [[Don KronoX]]| | | commander2={{SmFlag|New Zealand}} [[Don KronoX]]| |
Latest revision as of 18:53, 11 February 2019
Pierwsza wojna pomiędzy Argentyną, a Nową Zelandią
| Date
|
13 maja 2011 –
|
| Location
|
Oceania - Nowa Zelandia
|
|
Pierwsza wojna pomiędzy Argentyną, a Nową Zelandią była czwartą główną wojną w Oceanii i pierwszą ważną wojną dla Nowej Zelandii. Celem Argentyny było zdobycie surowców oraz regionów, dla swoich obywateli, by Ci mogli startować w wyborach kongresowych, ale także, by posiadać granicę z jednym z bliższych przyjaciół, Indonezją.
Chociaż Nowa Zelandia była w tym czasie państwem nie związanym z żadnym sojuszem, utrzymywała dobre relacie z wieloma państwami należącymi do ONE. Odwrotnie, Argentyna była pełnoprawnym członkiem Terra, sojuszu który był całkowicie wplątany w wiele konfliktów z ONE w czasie Argentyńskiej inwazji.
W rezultacie wojna była jedną z wielu potyczek pomiędzy siłami ONE oraz połączonymi siłami EDEN oraz Terra podczas V Wojny Światowej. Był to drugi konflikt, który przeniósł się do Oceanii i wraz z równoległym atakiem RPA na Brazylię, rozprzestrzenił wojnę na każdy kontynent globu.
Wstęp
Wojna została zapoczątkowana ustawą "Natural Enemy" wystawioną przez Argentyńskiego kongresmena. [1] Nowa Zelandia również odpowiedziała ustawą natural enemy skierowaną przeciwko Argentynie, jako iż była ona przygotowana na planowaną inwazję.[2] Eksperci wojenni wierzyli, że Argentyna miała większe szanse, by przejąć Nową Zelandię ze względu na większą populację, większą i silniejszą armię oraz większą ilość "tanków" niż Nowa Zelandia. Nowa Zelandia była w prawdzie silnie powiązana z Serbią, ale od kiedy Argentyna zajęła prawie połowę regionów w Ameryce Południowej, wierzono, że Argentyna ma większe szanse wygrać wojnę z Nową Zelandią.
W czasie trwania wojny pomiędzy Argentyną, a Nową Zelandią, niektóre z głównych państw ONE, musiały stawić czoła inwazjom podczas Drugiej wojny Bałtyckiej, Wojny Amerykańsko-Hiszpańskiej, Bułgarskiej Wojny o Niepodległość, oraz Inwazji EDEN na Serbię. Państwa zrzeszone w ONE zmagały się wtedy z wieloma problemami i były zmuszone powoli się odbudowywać, przez co nie były w stanie pomagać Nowej Zelandii w takim stopniu jak w przeszłości, kiedy broniły się przed próbami inwazji Chile. Pomimo podjętych przez nie prób pomocy, położenie geograficzne Nowej Zelandii oraz przytłaczająca siła Argentyny postawiły przyszłość Nowej Zelandii pod znakiem zapytania.
W dodatku Chile broniło się przed poprzednią inwazją Nowej Zelandii na trzy tygodnie przed wybuchem wojny. Chile próbowało wielokrotnie zająć regiony Nowej Zelandii, jednak nieskutecznie. W rezultacie Nowa Zelandia próbowała podbić część terenów Chile, również z niewielkim sukcesem. Po dołączeniu Argentyny do konfliktu, Chile uzyskało silnego sojusznika do pomocy w przełamaniu impasu.
Rezultat
19 maja,
Argentyna opanowała
Auckland oraz
Wellington, a Chile zajęło
Canterbury oraz zaatakowało
Otago, gdzie Nowa Zelandia była w stanie się obronić. Nowa Zelandia próbowała później oswobodzić Auckland poprzez zorganizowanie powstania, które zakończyło się niewielkim sukcesem. Pełnym sukcesem zakończyło się jednak powstanie zorganizowane w
Canterbury, które zostało wygrane, kilka godzin później Argentyna zaatakowała ten region.
- ↑ Argentinian Neutral enemy proposal
- ↑ New Zealand Neutral enemy proposal
Bitwy
